ബാബരി: നീതിയുടെയും സ്വാതന്ത്ര്യത്തിന്റെയും ചോദ്യചിഹ്നം

ബാബരി മസ്ജിദിന്റെ വിധി ഇന്ത്യയുടെ മനസ്സിൽ ഇന്നും തീരാത്ത നൊമ്പരമായി തുടരുന്നു. ഒരു സമൂഹത്തിന്റെ വിശ്വാസവും വേദനയും അവഗണിച്ചുകൊണ്ടുള്ള തീരുമാനം നീതിനിഷേധമല്ലാതെ മറ്റൊന്നുമല്ല. അധികാരികൾ എത്ര ശ്രമിച്ചാലും ഈ രാജ്യത്തിന്റെ യഥാർത്ഥ ചരിത്രവും വസ്തുതയും മാറ്റിയെഴുതാനാവില്ല. നമുക്ക് മുന്നിലുള്ള പ്രധാനപ്പെട്ട ചോദ്യം നാം യഥാർത്ഥത്തിൽ സ്വതന്ത്രരോ എന്നതാണ്. ബാബരി മസ്ജിദ് 1528-ൽ നിർമ്മിക്കപ്പെട്ടതു മുതൽ നൂറ്റാണ്ടുകളോളം സമാധാനത്തിന്റെയും സഹവാസത്തിന്റെയും സാക്ഷിയായി നിൽക്കുകയായിരുന്നു. എന്നാൽ മതഭിന്നതകൾ കൃത്രിമമായി ഉണർത്തപ്പെട്ടതോടെ അവിടെ സംഘർഷത്തിന്റെ വിത്ത് വിതറിയതും അത് ദശാബ്ദങ്ങൾ നീളുന്ന വിവാദങ്ങളായി വളർന്നതുമാണ്. 1992 ഡിസംബർ 6-ന് നടന്ന ഇടിച്ചു നീക്കൽ ഇന്ത്യയുടെ സാമൂഹിക മതരാഷ്ട്രീയ നട്ടെല്ലിൽ ഉണ്ടായ ഏറ്റവും വലിയ പൊളളലായി ഇന്നും ഓർമ്മിക്കപ്പെടുന്നു. ഒരു പുണ്യസ്ഥലം തകർന്നതല്ല, ഒരു രാജ്യത്തിന്റെ ഭരണഘടനാപ്രതിജ്ഞ തകർന്ന ദിനമായിരുന്നു ആ ദിവസം.

ഈ സംഭവത്തിന് പിന്നാലെ രാജ്യത്ത് വ്യാപകമായ കലാപങ്ങൾ പൊട്ടിപ്പുറപ്പെട്ടതും ആയിരക്കണക്കിനു നിരപരാധികളാണ് അതിൽ ജീവൻ നഷ്ടപ്പെട്ടതും. ബാബരി സംഭവത്തിന് ശേഷമുള്ള വർഷങ്ങളോളം നീണ്ടുനിന്ന കോടതിവഴികളും അന്വേഷണങ്ങളും ഒടുവിൽ ഒരു സമൂഹത്തിന്റെ വികാരങ്ങളെ മറികടക്കുകയും, ശക്തികളുടെ സമ്മർദം കൂടുതൽ ശക്തമാകുകയും ചെയ്ത ഒരു വിധിയിലേക്കാണ് വഴിമാറിയത്. വിശ്വാസം എന്ന ഒരു വാക്കിനെ അടിസ്ഥാനമാക്കി ഒരു ചരിത്രപണിക്കൂറ്റത്തെ മാറ്റി നിർണ്ണയിച്ചത്, ഇന്ത്യയുടെ നിയമവ്യവസ്ഥയുടെ അനന്തരസമത്വത്തെ ചോദ്യംചിഹ്നമാക്കി. ഇന്ന്, ബാബരി മസ്ജിദിന്റെ അവശിഷ്ടങ്ങൾ മാത്രമല്ല നഷ്ടപ്പെട്ടത്. രാജ്യത്തിന്റെ മതനിരപേക്ഷതയിലും ഭരണഘടനയിലും പൊതുസമൂഹം പുലർത്തിയിരുന്ന വിശ്വാസത്തിന്റെ ഒരു ഭാഗവും അന്നേ ദിവസം തന്നെ പൊളിഞ്ഞിരുന്നു. ഒരു നീതിന്യായ വ്യവസ്ഥ, ചരിത്രവും രേഖകളും സാക്ഷ്യങ്ങളും മറികടന്ന് ഭൂരിപക്ഷ വികാരത്തിന് വഴിമാറുമ്പോൾ, അതാണ് യഥാർത്ഥ നീതിനിഷേധത്തിന്റെ അടയാളം. സ്വാതന്ത്ര്യം കെട്ടിടങ്ങൾ പണിയുന്നതിലല്ല; അത് മനുഷ്യരുടെ മനസ്സുകളിൽ നീതിയും സമത്വവും സംരക്ഷിക്കുന്നതിലാണെന്ന സത്യം നമ്മെ ഓർമ്മിപ്പിക്കുന്നു.

രാജ്യത്ത് ഇഷ്ടമുള്ള വസ്ത്രം ധരിക്കാനും ഇഷ്ടമുള്ള ഭക്ഷണം കഴിക്കാനും പോലും ഇന്ന് വ്യക്തിക്ക് പൂര്‍ണ്ണസ്വാതന്ത്ര്യമില്ല. ഭരണകൂടത്തിന്റെ ചിന്താനയങ്ങൾ അവകാശങ്ങളെയും സ്വാതന്ത്ര്യങ്ങളെയും നിയന്ത്രണത്തിലാക്കി മാറ്റുകയാണ്. ഇന്ത്യയുടെ ആത്മാവായ സ്വാതന്ത്ര്യം തന്നെ ഇന്ന് ചൂഷണത്തിനും നിയന്ത്രണത്തിനും വിധേയമാകുന്ന അവസ്ഥയിലെത്തിയിരിക്കുന്നു. ഗാന്ധി, നെഹ്റു, കുഞ്ഞാലി മരക്കാർ എന്നിവർ മത-ജാതി ഭേദമന്യേ നേടിയെടുത്ത സ്വാതന്ത്ര്യം ഇന്ന് ശിഥിലമാകുന്നത് വേദനാജനകമാണ്. 'ഇന്ത്യ എന്റെ രാജ്യം; എല്ലാ ഇന്ത്യക്കാരും എന്റെ സഹോദര സഹോദരിമാരാണ്' എന്നു സ്കൂളിൽ നാം ചൊല്ലിയ പ്രതിജ്ഞ ഇന്ന് പലർക്കും ഒരു ഓർമ്മ മാത്രം. ചില വൃത്തങ്ങളിൽ ഈ വാക്കുകൾക്കുള്ള അർത്ഥം പോലും ഇല്ലാതായിരിക്കുന്നത് തന്നെ ഏറ്റവും വലിയ ദുരന്തമാണ്. സ്ത്രീകളുടെ സുരക്ഷിതത്വം ഇന്നും ചോദ്യംതന്നെയായി തുടരുന്നു. ഗൗരി ലങ്കേഷ് നമ്മുടെ സഹോദരിയല്ലേ? പിഞ്ചുമോൾ ആസിഫ നമ്മുടെ മകളല്ലേ? ഹാഫിള്‍ ജുനൈദ്, മുഹമ്മദ് അഖ്ലാഖ് ഇവർ നമ്മുടെ സഹോദരന്മാരല്ലേ? സ്വന്തം മണ്ണിൽ അവർക്ക്  ജീവിക്കാനും സ്വാതന്ത്ര്യത്തിന്റെ മധുരം അനുഭവിക്കാനും എന്തുകൊണ്ടാണ് സാധിക്കാത്തത്? സ്വാതന്ത്ര്യത്തിന്റെ നിഴലിൽ നിൽക്കുന്ന ഈ നീതിനിഷേധങ്ങൾ ചോദ്യംചിഹ്നമാക്കി നിർത്തുന്നത് ഒരു സമൂഹത്തിന്റെ മനസ്സാക്ഷിയെയാണ്. സ്വാതന്ത്ര്യം നിയമപുസ്തകത്തിലോ പ്രസംഗങ്ങളിലോ മാത്രം ഒതുങ്ങാത്ത ഒരു പ്രവൃത്തിയും ഉത്തരവാദിത്വവുമാണ്. അത് എല്ലാവർക്കും സമാനമായി ലഭിക്കുമ്പോഴാണ് ഈ രാജ്യം യാഥാർത്ഥ്യത്തിൽ സ്വതന്ത്രമാകുന്നത്.

✍️ എ.പി അബ്ദുള്ള ആരിഫ് ഹാശിമി കളത്തൂർ